Ziyan

İnsanlarının seni tanıyarak çevirdiği; şaşkın, telaşlı, acıyacak bir ifadeyle "neden ağlıyorsun" diyemeyeceği bir şehirde ağlamak özeldir.Bu merasimi kimsenin katletmesine izin vermez Tanrı.Ağlarsın yürürken.Yürüdüğün için ağlarsın.Bahar bitmiştir.Bahar ile gelmesi beklenen çok şey gelmemiş,gitmesi gerekenlerin tamamı neredeyse gidememiş ama bahar bitmiş.Doldurmuş takvimde payına düşen kaç Cuma varsa.Bitince gitmiş.Hazan olmuş. Biraz yaprak,biraz buğu,kuru ve hüzün…
Denizin karşısında üşüyen parmaklarım var.Onun kederden çıkmış,birazdan gerçekleşmesi muhtemel konuşmaların hüznü.Oysa hiç konuşmasa.Sadece çalsa.Neyi çalarsa kabul ederim bugün.Tüm şarkıları güzel çalar ne de olsa.O çalsa ben ağlasam.Ama konuşmadan.Sormadan.Cevaplamadan…

- Gözünde mutluluk var.
- Bilmem. Öyle mi dersin.- Tanırım prenses seni, bu mutluluk sıradan bir şey değil. Anlatsana.
- Kimden çalalım ilk parçayı. Hadi "her şey benden önce” yi çal.
- Söyleyeceksen ama.- Söyleyeceğim…