Yaşadığım duygular " boşluk" ve "yalnızlık" ama insan ne kadar karanlığa gömülmüş olursa olsun, feneri olup, ona ışık tutacak bir tat, bir doku bulabiliyor. Belki geçmişten, özlediği, özlediğini bile unuttuğu, toz tutmuş bir eşya parlayıveriyor eski yerinde.. Ya da ümidimi kestiğim eski bir dosttan, bir mesaj geliyor en umutsuz anlarımda. Ve o andan itibaren hayatın tek bir yöne doğru gitmediğini gördüm. Ama ne yöne gideceğimizi biz ne kadar tayin ya da tahmin edebiliyoruz, o belirsiz. İçimi acıtan anları döksem ortaya, geri toplayamamaktan korkuyorum. Korktuğum içinde onları sıkıca içimde tutuyorum. Oysa içimde tuttukça, daha da büyüyorlar, derinleşiyorlar ve acıtıyorlar. Alt tarafı iki kelime bu, fakat sonrası ya istediğim gibi olmazsa? Ya ters teperse yine ? Beklemekten yoruldum aslında. Bekleyecek bir durum var mı onu da bilmiyorum :(
Kayıp şehirdeki yabancı..
1 Yorumlar
başarılı
YanıtlaSil